Ik ga vooral naar de zaligverklaring om te danken

Bregje Huisman, 32 jaar, anesthesioloog, Amsterdam

Bregje Huisman

Ik heb het Opus Dei leren kennen in 2001 bij een sociaal project in de Dominicaanse Republiek. Ik ben gedoopt als baby, maar ik wist niks van het geloof. Enkele jaren later ben ik bekeerd, ontving ik de Eerste Communie in 2004 en het Vormsel met Pasen in Rome een jaar later. Drie maanden later heb ik de admissie gevraagd als numeraire in het Opus Dei.

Ben je van plan naar de zaligverklaring te gaan en waarom?

Natuurlijk ga ik naar Madrid voor de zaligverklaring! Ik ben niet bij de heiligverklaring van onze stichter geweest, omdat ik het Opus Dei toen pas kende, maar nu heb ik heel veel zin om 27 september de zaligverklaring van don Álvaro mee te maken. We zullen daar zijn met de hele Kerk, met het hele Werk. Ik ga vooral naar de zaligverklaring om te danken voor het leven en de heiligheid van don Álvaro.

Ik wil hem vragen dat we allen zo trouw mogen zijn als hij was. Trouw aan de Kerk, trouw aan onze roeping in het Opus Dei.

Wat spreekt je aan in don Álvaro del Portillo?

Wat me indruk maakt is dat ik de heilige Jozefmaria niet heb gekend, maar dankzij de eerste leden van het Opus Dei en in het bijzonder door don Álvaro heb ik het Opus Dei zo leren kennen als onze stichter Jozefmaria het ontving uit de handen van God. Don Álvaro vroeg altijd aan zijn kinderen trouw te zijn aan de heilige Jozefmaria en hij beleefde dit zelf op heldhaftige wijze. En ik vraag hem nu al dat dit feest van de Kerk een gelegenheid voor bekering zal zijn voor iedereen die daar aanwezig is. Ook voor hen die graag zouden willen gaan, maar dat niet kunnen.

Waarin is hij voor jou een voorbeeld?

Voor mijzelf wil ik op zijn voorspraak de genade vragen dat ik liefdevol mag zijn en een harde werker. Ik zie hem als iemand die héél veel en goed kon werken. Hij deed ontzettend veel, voor de Heilige Stoel, voor het Opus Dei, de bouw van Villa Tevere in Rome, apostolische initiatieven over de hele wereld. Hij gaf nooit de indruk haast te hebben. Hij was altijd rustig en sereen met de mensen om hem heen. Dat vind ik erg belangrijk. Tegenwoordig hebben we het allemaal druk….en dat hebben we misschien ook. Maar als we gestresst gaan doen, dan maken we elkaar het leven onaangenaam. Ik wil hem vragen dat ik mijn werk als anesthesioloog en mijn promotie in de palliatieve zorg goed kan doen, maar bovenal met hart en ziel kan zorgen voor mijn naasten en de activiteiten in Club de Borcht waar ik woon (zie www.deborcht.nl). Dat ik de mensen de aandacht en de liefde geef die zij verdienen. Dat ik mijn hoofd en hart heb bij wat ik moet doen, bij wat ik doe en bij de mensen die ik ontmoet.